Ճապոնիայի Սահմանադրությունը

Սահմանադրությունը սահմանում է պառլամենտական ​​պետական ​​համակարգի սկզբունքները, քաղաքացիների հիմնական երաշխիքներն ու իրավունքները:

Այստեղ փորձել եմ ինֆորմացիա հավաքել Ճապոնիայի սահմանադրության մասին։ Քանի որ ինձ հետաքրքրում է այս երկիրը, ինչու չէ փորձեցի իմանալ նաև իրենց սահմանադրության մասին։ Իմ գրած նյութը թարգմանված է ռուսերենից, թարգմանել եմ` ես։

Ճապոնիայի Սահմանադրությունը (日本國 憲法, 日本国 憲法, Նիհոն-Կոկու Կեմպո/Նիպպոն-Կոկու Կեմպո : Ճապոնիայի հիմնական օրենքն է, որն ուժի մեջ է մտել 1947 թվականի մայիսի 3-ին: Ձևականորեն դա Մեյձիի Սահմանադրության փոփոխությունների շարք է, բայց ավանդաբար համարվում է առանձին սահմանադրություն:

Սահմանադրությունը մշակելիս հատուկ ուշադրություն է դարձվել այնպիսի նորմերի ստեղծմանը, որոնք երաշխավորում են Խաղաղ օվկիանոսում Միացյալ Նահանգների (և ԽՍՀՄ) համար Ճապոնիայի ռազմական հզորությունը վերականգնելու անհնարինությունը: Այդ պատճառով 9-րդ հոդվածը ներառված է Սահմանադրության տեքստում, որում նշված է հետևյալը  1.日本國民は、正義と秩序を基調とする國際平和を誠實に希求し、國權の發動たる戰爭と、武力による威嚇又は武力の行使は、國際紛爭を解決する手段としては、永久にこれを放棄する。
2. 前項の目的を達するため、陸海空軍その他の戰力は、これを保持しない。國の交戰權は、これを認めない。թարգմանաբար նշանակում է

Ճապոնիայի ժողովուրդը ընդմիշտ հրաժարվում է պատերազմից ՝ որպես ազգի ինքնիշխան իրավունքից, ինչպես նաև զինված ուժի սպառնալիքից կամ օգտագործումից ՝ որպես միջազգային վեճերի լուծման միջոց:

2. Ցամաքային, ծովային ու օդային ուժերը, ինչպես նաև պատերազմի այլ միջոցներ հետագայում երբեք չեն ստեղծվի: Պետությունը չի ճանաչում պատերազմ վարելու իրավունքը:

Ենթադրվում է, որ ռազմական կարողությունները վերականգնելուց հրաժարվելը Երկրորդ համաշխարհային պատերազմի ավարտից հետո ճապոնիայի տնտեսական աճի գործոններից մեկն էր (այլ հանգամանքների հետ միասին)։

Անհատի իրավական կարգավիճակը
Երրորդ գլուխը սահմանում է անհատի իրավական կարգավիճակը: Հատկանշական է, որ գլուխը կոչվում է «Ժ

Նորույթը 38-րդ հոդվածի բովանդակությունն էր. «Ոչ ոք չի կարող դատապարտվել կամ պատժվել այն դեպքերում, երբ նրա դեմ միակ ապացույցը սեփական խոստովանությունն է»: Այսպիսով, Սահմանադրությունը արգելում է քաղաքացուն դատապարտել միայն իր, իսկ դատողությունների հիման վրա: Այս նորմը ներդրվել է `հաշվի առնելով պատմական համատեքստը` դատական ​​համակարգի կողմից մարդու իրավունքների և ազատությունների չարաշահումը կառավարելու համար:

Ռուսերեն նյութը այստեղ։

Նախագիծ «Ժամանակի կառավարում»

Ժամանակակից աշխարհում մարդ իր համար շատ զբաղմունքներ կարող է գտնել, բայց ինչ-որ մի զբաղմունքի համար մենք առաջին հերթին մտածում ենք արդյոք «իմ ժամանակը հերիքում է» Ինչ է դա նշանակում, որ օրվա մեջ մենք քնում ենք, իսկ մնացած ժամանակը մենք վատնում ենք ուտել, աշխատելու, սովորելու համար։ Իսկ ընդհանրապես մարդը ունենում է երազանք, որին փորձում է ձգտել, իսկ դրան նույնպես հարկավոր է ժամանակ։ Ժամանակը ճիշտ կառավարելը դա կարևոր է և լավ հմտություն է, որին պետք է տիրապետել։ Որպիսի մենք կարողանանք մեր նպատակներին հասնել, նաև աշխատել և հասցնել հաց ուտել, դրա համար մեզ պետք է ճիշտ կառավարել մեր ժամանակը։ Ես թարգմանեցի մի քանի նյութ, որը ինձ և ձեզ կօգնի այդ հարցում։ Խորհրդնեով, փաստերով և միգուցե մենք կկարողանանք դուրս գալ մեր մղձավանջից, վերջապես կառավարելով մեր ժամանակը։

Թարգմանական աշխատանք Ինչպե՞ս սովորել պլանավորել ձեր ժամանակը խորհուրդներ

Ինչպե՞ս սովորել պլանավորել ձեր ժամանակը խորհուրդներ

Ինչպե՞ս սովորել պլանավորել ձեր ժամանակը.
Տաս խորհուրդներ
Այս խորհուրդները քաղվածքներ են հանրաճանաչ մարզիչների և ժամանակի կառավարման մասնագետների գրքերից:

Նրանք բացատրում են, թե ինչպես ճիշտ պլանավորել ձեր օրը, ժամանակ գտնել աշխատանքի և հանգստի համար, հասնել գլոբալ նպատակներին և միևնույն ժամանակ չափազանց շատ էներգիա չծախսել ինքնակազմակերպման վրա:

1.Հասկացեք, թե ուր է գնում ձեր ժամանակը

Վերլուծեք. Մանրամասնորեն հիշեք վերջին երկու օրվա մասին և գրեք այն ամենը, ինչ արել եք ՝ նշելով յուրաքանչյուր առաջադրանքի կատարման ժամանակի մոտավոր չափը: Դուք կզարմանաք, որ օրական մինչև 5-7 ժամ եք ծախսում անկեղծորեն անօգուտ, անկարևոր և ավելորդ բաների, ինչպես նաև «հավաքվելու», բիզնեսի նախապատրաստման և բանական հետաձգման վրա:

2. Իմացեք ժամանակի կառավարման հիմունքները

Ժամանակի կառավարումը մի ամբողջ գիտություն է, որը բավականին դժվար է մանրամասնորեն ընկալել: Այնուամենայնիվ, արժե ծանոթանալ դրա հիմնական սկզբունքներին, արժեքներին, մեթոդներին և տեխնոլոգիաներին: Կարդացեք թեմատիկ հոդվածներ, աչքի տակ անցկացրեք Սթիվեն Քովիի կամ Գլեբ Արխանգելսկու գրքերը: Ձեզ հարկավոր չէ ինչ-որ բան սովորել կամ անգիր անել. Ձեր ուղեղը կարդացածից կընտրի իր համար ամենակարևոր տեղեկատվությունը:»

3.Մտածեք անհատական ​​պլանավորման մասին

Մի՛ հետևեք ձևանմուշներին. Հիմք ընդունեք պլանավորման հանրաճանաչ տեխնիկան, բայց անհատականացրեք դրանք: Ինչպե՞ս կազմակերպել ձեր օրը ըստ անհատական ​​ստրատեգիայի: Դիտեք և փորձարկեք: Այսպիսով, «Պոմիդորա» տեխնիկայում կարող եք ավելի կարճ կամ ավելի երկար ժամանակային ընդմիջումներ կատարել, իսկ «1-3-5» մեթոդով `« 1-3-3 » ստեղծել սխեմա:

4. Սովորեք դասավորել առաջնահերթությունները

Ճիշտ դրեք ձեր առաջնահերթությունները և արեք առաջին հերթին այն, ինչը ձեզ համար կարևոր է հենց հիմա և այս պահին, ինչն անհրաժեշտ է ձեր նպատակներին հասնելու համար (կարճաժամկետ և երկարաժամկետ): Անխղճորեն մերժեք ոչ հրատապ ու անկարևոր առաջադրանքները, պայքարեք հետաձգման մասին: Ձեր ժամանակացույցում չպետք է լինեն անօգուտ կամ տհաճ գործողություններ:

5. Հետևեք ձեր ծրագրին

Մի շեղվեք ձեր ծրագրից: Եթե ​​դա չափազանց ծանր է `կրճատեք առաջադրանքների քանակը, ժամանակ ավելացրեք խնդիրները լուծելու համար: Շատ կարևոր է ավարտել նախատեսված բոլոր գործողությունները և միևնույն ժամանակ բավարար ժամանակ թողնել հանգստի համար: Կարգապահական լուրջ խնդիրների համար պլանավորումը դարձրեք պարտադիր, նույնիսկ եթե դա տհաճ է և անարդյունավետ:

6.Օրը սկսեք ամենաբարդ ու տհաճ խնդիրներով։

Ոսկե կանոն. Ամենակարևոր, բարդ, ձանձրալի և տհաճ առաջադրանքները նախ պետք է սկզբում անել և հետո միայն անցնեկ ավելի հաճելի և պակաս կարևոր առաջադրանքների:

Հիշեք, որ մենք միջինում ծախսում ենք մեր ժամանակի 20% -ը `լուծելով մեր ամենօրյա խնդիրների 80% -ը: Որքան երկար եք ձգձգում և որքան պակաս կարևոր գործողություններ եք ընտրում օրվա սկզբին, այնքան ցածր է ձեր արդյունավետությունը:

7.Հանգստացեք և զվարճացեք

Առանց հանգստանալու, դուք արագ կկորցնեք շարժառիթը և զարգացնեք քրոնիկ հոգնածության համախտանիշը: Որպեսզի դա տեղի չունենա, ժամանակ հատկացրեք զվարճանքի, նույնիսկ ամենաբազմաթիվ գրաֆիկով: Համոզվեք, որ ձեզ հաճելի հանգստյան օրեր և լիակատար արձակուրդներ կազմակերպեք: Միևնույն ժամանակ, արժե հանգստյան օր վերցնել ամեն անգամ, երբ դրա իրական կարիքն զգաք:

8.Ստեղծեք պայմաններ անձնական արդյունավետությունը բարելավելու համար

Անձնական արդյունավետության բարձրացման համար կարևոր պայմաններն են ֆիզիկական և հոգեկան առողջությունը, ոգեշնչումը և բավարար ուժը: Քնեք բավարար ՝ քունը պետք է լինի օրական առնվազն վեցից յոթ ժամ: Մարզվեք, ավելի շատ ժամանակ անցկացրեք դրսում, առավելագույնը դրական հույզերը ստացեք և պարբերաբար ինքներդ ձեզ հոգեբանական արտանետում տվեք:

9. Սովորեք ասել «ոչ»

Շատ անկարևոր բաներ կվերանան ձեր ժամանակացույցից, եթե դուք պարզապես սովորեք «ոչ» ասել մարդկանց: Հուսալիությունը ձեր արդյունավետության հիմնական թշնամին է: Սա չի նշանակում, որ դուք պետք է դադարեցնեք օգնելը. Դա նշանակում է, որ չպետք է թույլ տաք, որ մարդիկ նստեն ձեր պարանոցին և հրաժարվեք անել այնպիսի բաներ, որոնք դուք չեք ցանկանում, ժամանակ չունեք և անհրաժեշտ չեք համարում անել:

10. Ստեղծեք հարմարավետ միջավայր

Հաճելի մթնոլորտը, հարմարավետ աշխատավայրը, հուզական կապվածությունները, ինչպիսիք են երաժշտությունն ու արվեստը, ոգեշնչման աղբյուրները, պատշաճ և սննդարար սնունդը, հարմարավետ միջավայրի հիմնական բաղադրիչներն են, որոնք կարող են էապես բարձրացնել ձեր արդյունավետությունը: Հնարավորինս հեշտացրեք ձեր առաջադրանքների կատարումը:

Как планировать время նյութի հղումը այստեղ։

Նախագիծ «Աղայանական օրեր»

Նախագծի ընթացքում ուսումնասիրեցի Աղայանի մանկավարժական տեսանկյունը, ինչով երբևիցե չէի հետաքրքրվել և Աղայանը ինձ օգնեց իր գործունեությամբ, մի փոքրիկ գիտելիք հաջողվեց ստանալ մանկավարժության մասին, ամենակարևորը դա ճշգրիտ ինֆորմացիա էր դաստիարակության մասին, շնորհակալություն Աղայանին։ Ընթերցեցի իր մանկավարժական գործունեության մասին և վերլուծեցի «Երկու խոշոր չարիք» հոդվածը։ Մի փոքր խոսեցի խղճի մասին։ Իմ աշխատանքներին ծանոթանալու համար անցեք հղումներով։

Նախագիծ«Աղայանական օրեր»

Սփյուռքահայ գրականություն

Ժամանակակից հայերենը ունի երկու ճյուղ, որից մեկը արևմտահայերենն է, որով խոսում է սփյուռքահայության մեծ մասը, ստեղծվել է տասնիններորդ դարի սկզբներին` Թուրքահայաստանի բառբառի հիման վրա։ Այսպես ես քանի որ այդքան էլ չեմ հասկանում նրանց լեզուն չնայած, որ նման է ինձ ծանոթ հայրենին, ամեն դեպքում կարդացի մի քանի ստեղծագործություններ, բանաստեղծների կենսագրությունը ուսումնասիրեցի, և ընտրեցի ինձ դուր եկած ստեղծագործությունները և դրանք փորձեցի գրել աշխարհաբարով։ Անցեք հղումներով, որպիսի տեսնեք իմ աշխատանքները։

Զահրատ

Մուշեղ Իշխան

Մուշեղ Իշխան

Մուշեղ Իշխանը նույնպես արևմտահայ բանաստեղծ է նրա մասին առանձին կարող եք ծանոթանալ, իսկ սա իմ ընտրած բանաստեղծություններն են և գրել եմ արևելահայերեն, քանի որ ավելի հասկանալի լինի մեզ և միաժամանակ գեղեցիկ։

Կը Ձանձրանան

Կ՛ըսեն՝ շատ կարճ է կեանքը,
Շուտ կը կասի սրտին զարկը,
Բայց արեւուն տակ ծիրանի,
Երիտասարդ ու ծերունի
Ահա կեցած շարան-շարան
Կը ձանձրանան…

Կ՛ըսեն՝ շատ քաղցր է կեանքը
Եւ անսահման՝ երկրի փառքը,
Բայց գրկին մէջ բուրաստանի,
Ծաղիկներուն դէմ գեղանի
Մարդիկ կեցած շարան-շարան
Կը ձանձրանան…

Կ՛ըսեն՝ շատ խոր է կեանքը,
Լոյս է համակ երկնի հանքը,
Բայց կանչին դէմ ծիածանի
Եւ աստղերուն խորհրդալի
Մարդիկ կեցած շարան-շարան
Կը ձանձրանան…

Կ՛ըսեն՝ միշտ նոր է կեանքը,
Մի՛շտ կը հնչէ սիրոյ զանգը,
Բայց աներազ, առանց տաղի,
Սեղանին շուրջ հաց ու աղի
Մարդիկ ահա շարան-շարան
Կը ձանձրանան…

Տապանագիր

Երբ սիրավառ եւ հիացիկ կը նայիս դուն
Գարնան շքեղ ծաղիկներուն ու ծառերուն,
Յիշէ, որ նախ քեզմէ աոաջ ե՛ս նայեցայ,
Եւ աչքերուս լոյսը պայծառ հող է հիմա:

Աշնան հարուստ պարտէզներէն ամէն անգամ
Երբ կը քաղես միրգեր հասուն եւ մեղրահամ,
Յիշէ, որ ե՛ս քեզմէ առաջ անկէ անցայ
Եւ շրթներուս վայելքն անհուն հող է հիմա:

Երբ կը գրկես թեւերուդ մէջ դուն հեշտագին
Լուսամարմին ու վարսագեղ սիրոյ ոգին,
Յիշէ, որ նախ այդ արբեցման ե՛ս տիրացայ
Եւ ձեռքերուս հրայրքը վառ հող է հիմա:

Երբ որ շահիս բազում գանձեր ու յաղթանակ,
Եւ ճակատիդ դնեն ոսկի փառապսակ,
Յիշէ, որ նախ փառքի դափնին ե՛ս ստացայ
Եւ ճակատիս ցոլքը վճիտ հող է հիմա…

Իմ տարբերակը

Կձանձրանան

Կա՜սեն` շատ կարճ է կյանքը,
Շուտ կկանգնի սրտի զարկը,
Բայց շողքի տակ ծիրանի,
Երիտասարդ ու ծերունի,
Ահա կանգնած շարվեշարան,
Կձանձրանան…

Կա՜սեն` շատ քաղցր է կյանքը
Եվ անսահման երկրի փառքը,
Բայց գրկի մեջ պարտեզի,
Ծաղիկների առջև գեղանի,
Մարդիկ կանգնած շարվեշարան,
Կձանձրանան…

Կա՜սեն` շատ խորն է կյանքը,
Լույս է լրիվ երկնային հանելուկը,
Բայց կանչի դիմաց ծիածանի,
Եվ աստղերը խորհրդալի,
Մարդիկ կանգնած շարվեշարան,
Կձանձրանան…

Տապանագիր

Երբ սիրավառ ու հիացիկ կնայես դու,
Գարնան շքեղ ծաղիկներին ու ծառերին,
Հիշիր, որ քեզնից առաջ ե՜ս եմ նայել,
Եվ աչքերիս լույսը պայծառ հող է հիմա։
Աշնան հարուստ պարտեզներում ամեն անգամ,
Երբ կքաղես մրգեր հասուն և քաղցրահամ,
Հիշիր, որ քեզնից առաջ ե՜ս եմ անցել այդ տեղով,
Եվ շրթներիս վայելքն անհուն հող է հիմա։
Երբ կգրկես թևերիդ մեջ դու հաճելի,
Հիշիր, որ նախ այդ համակրանքին ե՜ս տիրացա,
Եվ ձեռքերիս տենչանքն վառ հող է հիմա։
Եվ որ շահիս բազում գանձեր և հաղթանակներ կան
Եվ ճակատիդ դնեն ոսկե փառապսակ,
Հիշիր, որ նախ փառքի մրցանակը ե՜ս ստացա,
Եվ ճակատիս ցոլքը վճիտ հող է հիմա։

Աղայան մանկավարժական գործունեության մասին

Հայ մանկավարժության պատմության մեջ Աղայանը հայտնի է նաև, որպես մանկավարժության տեսաբան։ Նրա մանկավարժական համակարգի նպատակն էր զարգացնել «ուժեղ, խելոք, առաքինի» քաղաքացիներ։ Նա առաջնությունը տալիս էր մայրենի լեզվի ուսուցմանը, բարոյական և գեղագիտական դաստիարակությանը, դեմ էր մարմնական պատիժներին, կողմնակից՝ երկսեռ ուսուցմանը։ Գրել է մանկավարժական–մեթոդական բազմաթիվ աշխատություններ։ Առանձնապես գնահատելի են նրա «Ուսումն մայրենի լեզվի» Ա, Բ, Գ, Դ տարիների համար դասագրքերը, որոնցից առաջինը շուրջ 40 տարի (1875-1916) եղել է ամենատարածված այբբենարանը հայ դպրոցներում։ Նա զուտ տեսաբան չէր (ինչպես Ռուսոն և շատերը), այլ այդ մտածումներին շունչ է հաղորդել, կիրառել կյանքում, դպրոցում, սերտորեն այն կապելով ուսուցման գործընթացի հետ (ինչպես Պեստալոցցին, Օուենը և ոմանք), դրա ապացույցն է Երևանի գավառական ուսումնարանի փոքրիկ այգին (նաև Սարդարի այգում դպրոցին հատկացված մի մեծ հողամաս), ուր աշակերտները ջանասիրությամբ մշակում էին (վարում, ցանում, ջրում, խնամում, հավաքում և այլն) և յուրացնում գյուղատնտեսական գիտելիքներ… Եվ այդ ամենը ոչ միայն ուսուցանում, այլև տարածում գյուղացիության մեջ։ Նույնը և զանազան արհեստների անցման հարցում։Աղայանի հիմնական թեզն էր երեխաներին պատրաստել կյանքի համար, ապահովել նրանց համակողմանի-ներդաշնակ դաստիարակությունը և զարգացումը՝ մտավորի, բարոյականի, գեղագիտականի, ֆիզիկականի, աշխատանքայինի միասնականությամբ։Նրա գործունեության և մանկավարժական մտածողության ուղեցույցը դարձավ 1869 թվականի «Արարատ» ամսագրի առաջին համարներով հրապարակած «խորհրդածություն դաստիարակության վերաբերյալ» հոդվածաշարը մանկավարժական բազմաբնույթ հարցերի յուրովի մեկնաբանմամբ։

Աղայանը քննադատում էր գործող դպրոցը, «իսկ ի՞նչ էր տալիս ժամանակի դպրոցը», այս սուր հարցադրմանը հետևում է պատասխանը՝ «Հայոց դպրոցներում … գիտություն չէր ավանդվում, այլ միայն կրոն և հայոց լեզու»… կյանքից հեռացած կրթություն, քանզի «դպրոցում լսվածը հերքվում էր կյանքի մեջ», պետք էր վերակառուցել դպրոցը, մերձեցնել կյանքին, պատանեկությանը պատրաստել վաղվա թոհուբոհի մեջ գտնելու իր տեղը, դեմ չլինելով օտար դրականը վերցնելուն, միաժամանակ մերժում էր կուրորեն, «կապկաբար» ընդօրինակելը։ Եվ համոզված գրում, որ ամեն ինչ պետք է հարմարեցնել մեր ազգի առանձնահատկություններին, նրա տնտեսական պայմաններին, քաղաքական իրադրությանը։ Եվ իրավացիորեն բողոքում էր և մերժում այն «մասնագետ մանկավարժներին», որոնք աղանդավորի մոլեռանդությամբ ընդօրինակում են ուրիշներին։ Իսկ պետք էր դպրոց մտցնել ռեալական-բնագիտական առարկաներ, ճշգրիտ գիտելիքներ, դասավանդմանը գործնական բնույթ տալ, կապել կյանքի հետ։

Աղջիկների վերաբերյալ Դպրոցական կրթության նախաշեմը համարելով ընտանեկան դաստիարակությունը և դրանում հիմնավորելով մոր անփոխարինելի դերը, կարևորում է դպրոցի շրջանակներում աղջիկների համակողմանի դաստիարակությունը և զարգացումը, կապահովենք այդ, կունենաք կիրթ մայր-դաստիարակչուհիներ, եթե ոչ, չենք ունենա «կրթված մայրեր»։

Որպես ուսուցիչ

Աղայանը ուսուցչական բացառիկ ընդունակություններ ուներ.մանկավարժական վարպետություն,դասավանդման կատարելիություն,անսահման սեր երեխաների նկատմամբ։Եվ ճիշտ են բնորոշում նրան՝ որակելով որպես «ժողովրդական ուսուցչի պայծառ տիպար»։ Նա ուսուցիչ, դաստիարակ էր ինչպես մատաղ սերունդների, այնպես էլ խորհրդատու-օգնող սկսնակ (և ոչ միայն սկսնակ) ուսուցիչների համար։ Նա բարձր էր գնահատում ուսուցչի դերը և պահանջում մասնագիտական, մանկավարժական խորը գիտելիքներ, դասատվության վարպետություն, նորարարություն ու հնարամտություն, բարոյական անաղարտություն։ Ուսուցիչը սիրելի կարող է լինել միայն իր «մարդավայել վարքով»…, երբ նա է «կատարելատիպ աշակերտաց համար», ապա և «մի լինիր այնքան քաղցր, որ կուլ տան քեզ և ոչ այնքան դառն որ թքեն վրադ», ուսուցչի պատիվը բարձր պետք է պահել, թշվառ է այն «ազգը, որ չի մեծարում և ապահովում ուսուցչին»

«Արհեստը մի այնպիսի բան է, որ ամենայն մարդ պիտի գիտենա, թե ծառա լինի, թե տեր, թե թագավոր և թե իշխան», եզրակացնում է «Անահիտ» հեքիաթում… և ապա՝ «աշխատությունը բոլոր առաքինությունների մայրն է, ինչպես ծուլությունը ծնող է ամենայն մոլության» գրում է իր դուստր Անահիտին հղած նամակներից մեկում։ Հետևապես՝ աշխատանքը կյանքի հիմքն է. առանց դրա չի եղել, չկա և չի կարող լինել ոչ մի դաստիարակություն։Աղայանը նույն խորաթափանցությամբ պարզաբանում է նաև ֆիզիկական դաստիարակության հարցերը։ Մեծ թերություն էր համարում, որ կյանքում, հատկապես դպրոցում համարյա թե տեղ չուներ ֆիզիկական դաստիարակությունը, առանց որի դաստիարակության մյուս կողմերը թերի են։ Մեզ պետք են առողջ սերունդներ, դրա նախապայմանը «մարմնավարժությունն» է և աշխատանքը։

Homework

Do we see ourselves as we really are? Read the article and answer the questions.

c. Right or wrong?

Correct the sentences which are grammatically wrong.

The English people often travel abroad.
The Spanish people enjoy eating out. Chinese and Japanese people have a different cuisine.

I know an Italian who doesn’t like spaghetti.✓
My sister married a Polish man.

Պատում.Գիտատեխնիկական գրադարան

Ազգային գրադարանային շաբաթվա առթիվ այցելեցինք գիտատեխնիկական գրադարան։ Այնտեղ մեզ ջերմ ընդունեցին, կազմակերպեցին շրջայց մեզ համար և շտապեցին ցույց տալ իրենց գրքերի, ամսագրերի, միկրոկրիչների պահեստները։ Հետաքրքիր էին, մեծ էին այդ պահեստները, անգամ գրքերի և միկրոկրիչների հոտից գլուխներս պտտվում էր։ Տարածքը մեծ էր, ամեն գիրք, թուղթ ուներ կոդ և այդպես աշխատակիցները չէին շփոթվում, գտնում էին անհրաժեշտը։ Հետո սուրճ հյուրասիրեցին, գրանցեցին մի քանիսին, այդպես ավարտվեց մեր գեղեցիկ, հետաքրքիր օրը։ Առիթը բաց չթողնելով այցելել ենք նաև Զանգակ, այս ամենը կարող եք վիզուալ հետևել տեսահոլովակում։

Ի՞նչ է խիղճը իրականում

Հասարակ բառերով կարող ենք սահմանել այսպես

Խիղճը կատարված գործողությունների համար անձնական պատասխանատվության զգացումն է: Խիղճը երբեք չի կարող խաբվել, այն հստակ տարբերակում է բարու և չարի հասկացությունները: Երբ մարդը վատ արարք է գործում, խիղճը սկսում է տանջել նրան: Խիղճը թույլ է տալիս մարդուն մնալ բարի, պարկեշտ, արդար, ինչ-որ չափով համեստ։

Խիղճը մեը ներքին ձայնն է։ Ինքն միշտ իրեն մեր ուսուցչի դերն է վերցնում և միշտ պատժում է մեզ, ներսից տանջում, երբ ինչ-որ մի բան սխալ ենք անում և դա ինքներս մեր պատճառով է լինում։ Մենք ամեն մեկս ունենք մեր բարու և չարի սահմանները, սահմանումները։ Այդ սահմանները անցնելուց մեր գլխում կատարվում է փոքրիկ վեճ ինքներս մեզ հետ։ Մենք մեզ հակառակվում ենք դա՜ է խիղճ ասվածը, բարեկամներ։ Դու ինքդ քո խիղճն ես, իսկ երբ լսում ես ինքդ քեզ և անում ես այն ինչը ճիշտն է հենց քեզ համար։ Սկսում ես թեթևություն զգալ, հպարտանում ես, արդար ես քեզ համարում, բարի, խելացի և այլն։ Կարծում եմ, որ խիղճը բնության կողմից մեզ տրված ճիշտ կողմնորոշվելու ֆունկցիան է, որը կարողանում է մեզ կառավարել։ Իհարկե կան անխիղճ մարդիկ, իրենց դեմ ոչինչ չես կարող անել, իսկ ինչ կարող ես անել եթե նրանք ինքն իրենց են խաբում, չեն լսում։ Ամեն դեպքում պետք չէ անխիղճ լինել քանի որ ամենաշատը այս կյանքում պետք է ինքդ քեզ լսես, որովհետև ինքդ քեզանից չես կարող փախչել, տխուր է, որ կմտածես կարող ես։